نمله فانیه
در پست قبلی ملاحظه کردیدکه علی محمد شیرازی از نظر فرقه ضالّه بهائیت چه جایگاه و مقامی دارد. گرچه او خودرا باب امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف معرفی کرد، اما از نظر عبدالبهاءمقام او بالاتر از بابیت است چرا که او پیامبر خدا بود! هرچند عبدالبهاء او را بهمقام خدائی آن هم خدای مشهود که می توان او را دید نیز رساند! اما از منظر میرزا حسینعلی بهاء مؤسس و بنیان گذار فرقه ضاله بهائیت،علی محمد شیرازی تنها قائم موعود شیعیان بود که بعد از ظهورش او را به قتل رساندند.
اکنون نوبت به خود میرزاحسینعلی نوری مؤسس و پیامبر خود خوانده بهائیان می رسد که جناب میرزا حسینعلیمازندرانی کیست و چه جایگاهی نزد پیروان فرقه ضاله بهائیت دارد؟ اقوالی که بهائیاندر مورد مقام حسینعلی بهاء می گویند، همانند مقام و جایگاه علی محمد شیرازی متعدد و مختلفمی باشد.
بعد از ترور ناصرالدین شاه قاجار (24 مرداد 1231 شمسی) که بهدستگیری چند نفر از بابیان از جمله میرزا حسینعلی بهاء انجامید، وی به زندان افتاد اما چهار ماه بعد با تلاش وپیگیری های ممتد سفیر روس از زندان آزاد و به عنوان تبعیدی راهی عراق گردید. تا اینکه در اواخر اقامت دربغداد در روز سه شنبه اول اردیبهشت سال ۱۲۴۲ شمسی در باغ نجیب پاشا به بابیان اعلان کرد کهمن همان کسی هستم که علی محمد شیرازی در کتاب بیان مژده آمدنش را داده و گفته استهرگاه "من یظهره الله" ظهور کرد به او ایمان بیاورید. بدین جهت تعدادی از بابیان به وی ایمان آورده و پیرو وی و بهائی شدند. لذا بنابر قول اول، میرزا حسینعلینوری نزد عموم پیروان فرقه ضاله بهائیت "من یظهره الله" کتاب بیان می باشد.
قول دوم، مربوط به پسرش عبدالبهاء رهبردوم فرقه ضاله است که معتقد است پدرش پیامبر خداست! همچنانکه در کتاب مفاوضات صفحه116 سطر 6 در جواب سوالی که تمام انبیاء بر چند قسم هستند؟ می نویسد:» کلیه انبیاء بر دو قسمند قسمی نبی بالاستقلالند و متبوع وقسمی دیگر غیر مستقل و تابع. انبیای مستقله اصحاب شریعتند و مؤسس دور جدید. آن مظاهر نبوت کلیه که بالاستقلال اشراق نموده اند: مانند حضرت ابراهیم، حضرت موسی، حضرت مسیح و حضرت محمد (ص)و حضرت أعلی (علی محمد شیراری) و جمال مبارک (حسینعلی نوری)». و باز در همین کتاب صفحه36 سطر 2 می نویسد: این قدس الأقداس است که جوهر شریعت آدمو شریعت نوح و شریعت ابراهیم و شریعت موسی و شریعت مسیح و شریعت محمد (ص) و شریعتحضرت اعلی و شریعت جمال مبارک است».
قول سوم، مربوط به خود حسینعلی مازندرانی است که خود راخدای عالم می خواند. همچنانکه وی در کتاب مبین (آثار قلم أعلی جلد 1) صفحه 17 سطر 5 می نویسد: قل لا یرى فى هیکلی الا هیکل اللّه و لا فى جمالی الا جماله و لافى کینونتى الا کینونته و لا فى ذاتى الّا ذاته و لا فى حرکتى الا حرکته و لا فىسى الا سه و لا فى قلمی الا قلمه العزیز المحمود. قل لم یکن فى نفسى الاالحق ولا یرى فى ذاتى الا الله. لم ازل کنتناطقا فى جبروت البقاء اننى انا اللّه لا اله الا انا المهیمن القیوم و لا ازالانطق فى ملکوت الأسمآء اننى انا اللّه لا اله الا انا العزیز المحبوب. قل ان الربوبیةاسمى قد خلقت لها مظاهر فى الملک. فاعرفوا کل الأسماء ان انتم تعرفون ».
حسینعلی همچنین در صفحات 17 و 37 و 56 و 421 و 244 و 245 و233 و 310 و 396 و 405 و 417 همین کتاب ادعای الوهیت را تکرار کرده و در صفحه 229 سطر این کتابمی گویدا» :ن استمع ما یوحی من شطر البلاء علیبقعة المحنة والابتلاء من سدرة القضاء أنه لا إله إلا أنا المسجون الفرید. یعنی بشنو آنچه را از سوی محل محنت و رنج از سدره قضاء وحیمی شود که: هیچ معبودی نیست بجز من، که زندانی و تنهایم.
قول سوم، مربوط به شوقی ربانی رهبر سوم و آخرین ولی امربهائی است که جد مادری خود (حسینعلی نوری) را موعود کل ادیان و امم می داند.همچنانکه که در کتاب قرن بدیع صفحه 30 سطر 1 می نویسد: هیکل اقدس جمال قدم موعودکل ادیان و امم است». و در صفحه 32 سطر 15 می نویسد: حضرت باب مبشر این آئین نازنینطلوع نظم بدیع یزدانی را بشارت داد و حضرت بهاءالله موعود کتب و صحف ربانی احکام وقواعدش را تأسیس فرمود».
قول چهارم، قول دومعبدالبهاء است که پدرش میرزا حسینعلی را خدا می داند. همچنانکه نصرالله رستگار ازمبلغین فرقه ضاله بهائیت در کتاب تاریخ صدرالصدور صفحه 207 سطر 2 به نقل ازعبدالبهاء می نویسد: مقام حضرت أعلی (علی محمد شیرازی)الوهیت شهودی (خدای دیدنی) و مقام جمال أقدس أقدم (حسینعلینوری) أحدیت ذات هویت وجودی است».
قول پنجم، مربوط به پرنس کنیاز دالگورکی سفیر روسیه در تهران است که حسینعلی را یک شهروند تبعه روسیه می داند! همچنانکه عبدالحمید اشراق خاوری در تلخیص تاریخ نبیل زرندی صفحه 562 سطر 5 می نویسد: سفیر روس از تسلیم بهاءالله (حسینعلی) به مأمور شاه امتناع ورزید و به آن حضرت گفت که به منزل صدرأعظم بروید و کاغذی به صدرأعظم نوشت که باید حضرت بهاءالله (حسینعلی نوری) را از طرف من پذیرائی کنی و در حفظ این امانت بسیار کوشش نمائی و اگر آسیبی به بهاءالله برسد و حادثه ای رخ دهد، شخص تو مسئول سفارت روس خواهی بود».
این عقائد مختلف در کتاب های متعددبهائیان به تفصیل ذکر شده است. طالبین می توانند به قسمت ادعاهای حسینعلی بهاء درهمین سایت مراجعه نموده و صحت گفتار مرا مشاهده نمایند. با توجه به عقائد گوناگونیکه گفته شده، آیا می توان از بین این نظریات به یک عقیده بالخصوص معتقد شد؟ شخصمنصف می داند که این عقائد هر کدام دیگری را باطل می کند.
بنابراین بهتر این است، تا وقتی که عبدالبهاءجانشین خلف میرزا حسینعلی به یک عقیده (خدائی یا پیامبری) در مورد پدرش نگراید، مانیز نمی توانیم از بین این همه عقیده به یکی گرایش پیدا کنیم. هرچند می توان بهعقیده دومی از میرزا حسینعلی نوری که خودش در دو کتابش به آن اظهار کرده گرایشپیدا کنیم و آن را مقام واقعی و حقیقی وی بدانیم.
میرزا حسینعلی نوری در عکا به نزولالواح می پرداخت و در آن الواح و کتاب ها مقام هائی را برای خویش ردیف می کرد. اماوقتی که احساس خطر می کرد، خودش را همانند مورچه ای فانی می پنداشت که نه قدرتیدارد و نه به کسی می تواند امید یاری داشته باشد. لذا در کتاب ادعیه حضرت محبوبصفحه 338 سطر آخر در مناجات با خدا می گوید: لک الحمد و الثناء و لک الفضل والعطاء این نمله فانیه را بسرادق عرفانت راه نمودی و در ظل خباء مجدت مأوی دادیتوئی بخشنده و توانا و دانا و بینا». همچنین در کتاب ایقان صفحه 111 سطر 17 نیز مینویسد: ای حبیب من، مقدس است نغمه لاهوت که به استماع و عقول ناسوت محدود شود.نمله وجود کجا تواند به عرصه معبود قدم گذارد». بدین جهت بود که این نمله فانیه در روزیکشنبه هشتم خرداد سال 1271 شمسی در سن 76 سالگی و با مرض شیگلوز در قصر بهجی درعکای فلسطین دنیا را ترک گفت و به سرای باقی شتافت.
برای دیدن کتب مفاوضات، مبین، قرن بدیع، تاریخ صدرالصدور و ادعیه حضرت محبوب روی ادامه مطلب کلیک کنید.
درباره این سایت