اسلام و تحری حقیقت
بهائیان ادعا می کنند بهائی گری با مدنیت و پیشرفت هماهنگاست چرا که از اصول مترقی و روشنفکرانه ای همانند تعالیم 12 گانه برخوردار است کهدر هیچ دین و آئینی مانند و نظیر آن نیامده است. اما واقعیت دقیقاً صد و هشتاددرجه با آنچه بهائیان می گویند، در تضاد است. از طرف دیگر فرقه ضاله خوب می داندکه بهائی گری بر چه اساس و پایه سستی بنا شده و تکیه دارد و شامل چه تناقضات بی حدو حصری می باشد.
در مجله آهنگ بدیعکه یکی از نشریات داخلی فرقه ضاله بهائیت است، در تاریخ آذر و دی 1330 سال ششم شماره 12 و 13 صفحه 242 درمورد تعالیم 12 گانه بهائیت چنین آمده است: بهائیان معتقدند که چون حوائج بشربالغمترقی توسعه فراوان یافته ناچار تعالیم جدیدی از مصدر امر الهی نازل گردید».
یکی از این تعالیمی که فرقه ضاله زیاد بر آن اصرار می ورزدو مانور می دهد و به آن افتخار می کند، تحری حقیقت است. با توجه به اینکه تحری بهمعنای آن است که امر شایسته تر و رأی بهتری جستجو شود و امتخاب گردد. دین مبیناسلام نیز به اقتضای فطرت، انسان ها را به جستجوی حقیقت و اكتساب علم دعوت نموده واز تقلید كوركورانه پدران و نیاكان بازداشته است.
آیاتی که به روشنی دال بر این مسئله است فراوان بوده، از جملهآیه شریفه از سوره مبارکه زمر که به بالاترین نوع تحری حقیقت دستور داده میفرماید: "فبشر عباد، الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه اولئک الذین هداهمالله و اولئک هم اولوا الألباب". یعنی ای رسول ما، بندگان مرا بشارت بده آنهائیکه در پی شنیدن گفته ها بر می آیند. آنگاه از بهترین سخنان پیروی می کنند. آنهاکسانی هستند که خدا آنان را هدایت کرده وآنان خرد مندانند.
در روایات ائمه اطهار علیهمالسلام نیز مشابه این دستور بارها بیان شده است. امیرالمؤمنین علیه الصلاة و السلاممی فرماید: أنظر إلی ما قال و لا تنظر إلی من قال». (غررالحکم، ص 361) حرف گوش کن و به گوینده کار نداشته باش. و این همان تحری حقیقت است که هزار ودویست سال قبل از میرزا حسینعلی نوری، ائمه اطهار به آن فرمان داده اند.
در میان دانشمندان غربی نیز امر به تحقیق و جستجوگری زیاد یافتمی شود. هزار سال بعد از نزول قرآن کریم، دانشمندانی مانند رنه دکارت (متوفی 1028ش) اولین اصل منطقی خود را چنین بیان می دارد: حقیقت را با بی طرفی مطلق و با روحیآزاد از قید هر گونه تعصب جستجو کنید. (اسرار مرگ و زندگی، ص 51)
ارسطو (متوفی 322 ق م) از فیلسوفان بزرگ یونان که به معلماول نیز ملقب شده و مدت بیست سال در مکتب افلاطون کسب دانش نموده است، آنگاه که به نظریه ایمخالف نظریه استادش افلاطون دست پیدا می کند، اعلام می دارد: »افلاطون گرامی است، ولی حقیقت گرامی تر است». (ویلدورانت، تاریخ فلسفه، ص 59)
بنابراین آنچه که فرقه ضاله بهائیت بیان می دارد که چون حوائجبشر بالغ مترقی توسعه فراوان یافته، ناچار تعالیم جدیدی از مصدر امر الهی نازلگردیده، دروغی بیش نیست که رهبران بهائیت برای عوام فریبی آن را بکار می برند. چرا که در کتب رهبرانبهائی موارد تناقض با این تعلیم (تحری حقیقت) فراوان به چشم می خورد که طرد افراد بهائی که بهپوچ بودن این آئین ساختگی پی برده اند، یکی از این موارد است.
چه زیبا گفته است که: در بین انسان های کره زمین کسانی هستند که از حقیقتمی ترسند. آنان کسانی هستند که خود اسیر اوهامند و دیگران را چنین می خواهند. آنانحقیقت را نمی خواهند زیرا می دانند که اگر آن را بدست آورند، ناگزیر باید رفتارخود را دگرگون سازند».
برای دیدن مجله آهنگ بدیع روی ادامه مطلب کلیک کنید.
درباره این سایت