حرف های زشت شوقی ربانی
اعضای فرقه ضاله بهائیت بنابر دستور رهبرانبهائی موظف به رعایت ظواهر و حُسن برخورد با دیگران هستند چرا که میرزا حسینعلینوری پیامبر خود خوانده بهائیان و فرزندش عبدالبهاء به پیروان خود امر کردند بامردم به نیکی رفتار کنند هرچند خود حسینعلی بهاء و عبدالبهاء با خانواده وبرادرانش مانند یک دشمن خونی برخورد کردند و با آنها به نزاع و دعوا پرداخته وانواع رذالت ها را در حقشان به خرج دادند.
عبدالحسین آواره از مبلغین و مؤلفین این فرقه کهبعد از سپری کردن عمری در این فرقه به آغوش اسلام بازگشت. در کتاب الکواکب الدریهکه به دستور مستقیم رهبر بهائیان عبدالبهاء آن را تنظیم و تالیف نمود، در صفحه 498سطر 6 می نویسد: "بر حسب فرمان حضرت مؤسس یعنی بهاءالله این طایفه در حق احدیبد نمی گویند حتی در حق اعدای خویش چه که سبّ و لعن و زشت گوئی حرام قطعی است تاچه رسد به بزرگان شیعه که در جلالت قدر و علو شأن ایشان شبهه ای نیست".
اما شوقی ربانی سومین و آخرین ولی امر بهائی که به گفته فضل الله مهتدی صبحی مفعول نیز واقع شده است، درتوقیع 101 بدیع به احبای شرق که آن را لوح قرن نامید، خود را از انسانیت به زیر آورده و در سطح یک فرد عامی دانسته، در جای جای این لوح به همه بزرگان ایران و علمای شیعه ناسزاگفته و حرف زشت و قبیح از او صادر شده و سبّ و لعنی نمانده که از لسان این مرد وقیح هتاک که پیروان فرقه ضاله او را ولی امر خود می دانند، خارجنشده باشد.
شوقی ربانی آخرین ولی امر بهائی در صفحه 1 لوح قرن میرزاتقی خان أمیرکبیر صدرأعظم ایران را "تقی سفاک بی باک" می نامد که حکماعدام علی محمد باب را صادر کرد، "وی در حمام فین به اسفل السافلین راجع شد".
در صفحه 2 سعیدالعلماء بارفروش را "اشقیالأشقیاء" لقب داد که حکم جهاد با پیروان علی محمد باب در قلعه شیخ طبرسی راصادر نمود. "وی به مرض عجیب مبتلا گشت و از برد شدید به حدی متألم که فریاد وفغانش مرتفع گشت و در این حال پر و بال به اشد حرمان و خذلان به سقر راجعشد".
در صفحه 2 میرزا علی اصغر شیخ الإسلام ازعلمای شیخیه تبریز را که علی محمد شیرازی (مدعی بابیت و مهدویت) را در تبریز تعزیر کرد، "شیخالاسلام خبیث" می نامد.
در صفحه 5 شیخ عبدالحسین تهرانی معروف به شیخ العراقیین از علمای شیعه و از شاگردان برجسته مرحوم صاحب جواهر و مورد اعتماد امیرکبیر و از مبارزین علیه بابیت و بهائیت و نماینده ناصرالدین شاه قاجار در بازسازی عتبات عالیات در عراق را "شیخخبیث و مردود دارَین و مبغوض ثقلین" یاد کرده که از دشمنی عمیق وی حکایت می کند.
در صفحه 7 در مورد برادر حسینعلی نوری، میرزایحیی که دعوی حسینعلی نوری را باطل دانسته بود، "یحیی بی شرم و حیا و وسواسخناس" نامید.
در صفحه 7 ناصرالدین شاه قاجار را "ظالمعجم ناصر جائر و رئیس الظالمین" نامید.
در صفحه 8 سلطان عبدالحمید پادشاه عثمانی را"عبدالحمید پلید خصم الد" نامید.
در صفحه 7 سید محمد اصفهانی را که به دستبهائیان درعکا کشته شد، "سید لئیم خبیث اصفهانی" نامید.
در صفحه 9 در مورد سید جمال الدین اسدآبادی نیز می گوید:"سید افغانی عدو لدود و حقود به مرض سرطان مبتلا شد و زبانش مقطوع گشت".
شوقی همچنین در صفحه 179 سطر 7 ایرانیان رامردمی قسی القلب و شقی یاد کرده می گوید: "افراد ملت ایران که به قساوتیمحیرالعقول و شقاوتی مبین به تنفیذ احکام ولاة امور و رؤسای شرع اقدام نمودند وظلم و اعتسافی مرتکب گشتند که به شهادت قلم میثاق در هیچ تاریخی از قرون أولی واعصار وسطی از ستمکارترین اشقیاء حتی برابره آفریقا شنیده نشد، به جزای اعمالشانرسیدند و در سنین متوالیه آسایش و برکت از آن ملت متعصب جاهل ستمکار بالمرّه مقطوعگشت و آفات گوناگون از قحطی و وباء و بلیات أخری کل را از وضیع و شریف احاطه نمودو ید منتقم قهار چندین هزار نفس را به باد فنا داد."
برای دیدن کتاب الکواکب الدریه و لوح قرن روی ادامه مطلب کلیک کنید.
صفحه , ,شیخ , ,میرزا ,لوح ,در صفحه , در ,که به ,نامید ,گشت و ,کتاب الکواکب الدریه
درباره این سایت