اضافه کردن در اذان
در قسمت هفتم یادآور شدیم که علی محمد شیرازیپیش از مسافرت به مریدانش گفت: من به مکه می روم و بعد از آن به عتبات خواهم رفت، شمانیز در عتبات به من ملحق شوید. بدین جهت عده ای از مریدان وی به عتبات رفته و منتظرشماندند، اما علی محمد به عتبات نرفت. در تاریخ فرقه ضاله علتی برای این کارش بیان نشدهاست. این خلف وعده را هم می توان یکی از شگفتی های این مدعی بابیت دانست!
علی محمد شیرازی پس از مسافرت به مکه و مدینه به جدّه مراجعت کرد و از آنجا با کشتی به بوشهر بازگشت. سفر ویبه مکّه تا مراجعت به بوشهر نه ماه به طول انجامید و اواخر ماه ربیع الثانی ۱۲۹۱ قمری (خرداد 1253 شمسی)با همراهان از همان طریق و با همان کشتی به بندر بوشهر مراجعت کرد. پس از ورود به بوشهردر همان کاروان سرائی که سابقاً تشریف داشت، ورود فرمود. جمعی از آشنایان و دوستانشدر آنجا به دیدن وی آمدند و به او خوش آمد گفتند.
وی آنگاه مکتوبی شامل خبر مراجعت خود بهقدّوس داده و گفت: این نامه را به خال أعظم در شیراز برسان. قدّوس به جانب شیراز توجّهنمود و به منزل حاج میرزا سیّد علی خال (دائی علی محمد شیرازی) ورود کرد و آن توقیع مبارکرا تسلیم خال نمود. جناب خال از قدّوس سلامتی علی محمد را جویا شد، قدّوس شرح احوالرا بیان کرده و امر مبارک را به او ابلاغ نمود. جناب خال پس از استماع به امر مبارک مؤمنشدند.
دوّمین شخصی که قدّوس در شیراز ملاقات کرد،ملّاصادق خراسانی بود، قدّوس رساله ی"خصائل سبعه" را به ملاصادق مقدس خراسانی داد و گفت: امر مبارک این است که اوامر مسطوره در این رسالهرا به موقع اجراء گذاری. از جمله اوامر علی محمد باب در آن رساله این بود که بر اهل ایمانواجب است در اذان نماز جمعه "أشهد أن علیا قبل نبیل باب بقیةاللّه" را اضافه کنند.
(نبیل در حروف ابجد مساوی با محمّد است و علیقبل نبیل هم یعنی علی محمّد. وی می خواست بگوید من باب امام زمان عج هستم) ملاصادق چونبر این امر مبارک اطّلاع یافت، بی‌تردید به اجرای آن اقدام کرد و در مسجد نو که امامجماعت بود، اذان نماز را با آن فقره مزبوره انجام داد. مردم جمیعاً مندهش شده قیلو قال بلند شد. علمائی که در صف اوّل جماعت بودند و به تقوی و ورع معروف بودند، بهفریاد آمدند.
آنها با آه و ناله می گفتند ای وای، مازنده باشیم و ببینیم که این مرد در مقابل چشم ما رایت کفر را بر افراشته، پس این کافررا بگیرید که دشمن دین و دشمن خداست، در دین الهی بدعت می گذارد، بگیرید این مرد راکه این گونه اساس اسلام را خراب می کند؛ بابیّت مقام کمی نیست که هر کسی بتواند آنرا ادّعا کند.
باری فریاد و فغان علما بلند شد، تمام شهرموّاج و مضطرب گشت، حسینخان ایروانی حاکم فارس، آجودان باشی (استوار دوم) از حصول این هیجان ناگهانیمتعجّب شد و سبب پرسید، گفتند: سیّد باب اخیراً از حجّ کعبه و زیارت مدینه مراجعت کردهو به بوشهر وارد شد و یکی از شاگردان خویش را به شیراز فرستاد تا احکام او را منتشر سازد.
این شخص مدّعی است که سیّد باب مؤسّس شرعجدیدی است که وحی بر او نازل شده، اینک ملاصادق خراسانی پیروی این امر جدید را اختیارکرده و بدون هیچ ترسی پیروی او را از واجبات اولیه می شمارد. حاکم فارس چون بر اینقضیّه وقوف یافت، به دستگیر کردن قدّوس و مقدّس فرمان داد و امر کرد تا آنها را به دارالحکومه شیراز بیاورند.
حسب الأمر حاکم هر دو را نزد وی برده و کتابقیّوم الأسماء را که از آثار حضرت باب است، نیز به وی دادند. حسینخان ملا صادق را مخاطبساخته گفت: آیا اوّل این کتاب را خوانده‌ای که چگونه علی محمد به ملوک و سلاطین و شاهزادگانخطاب می کند که دست از سلطنت خود بردارند و به اطاعت او بشتابند.
اگر این حرف درست باشد، محمّد شاه بایددست از تاج و تخت بردارد و به درگاه سیّد باب بشتابد و من نیز که حاکم فارسم باید دستاز حکومت بردارم. ملّا صادق گفت: اگر صدق ادعای وی با دلائل متقنه ثابت گردد، در این صورتهر چه می گوید درست است و همه باید اطاعت کنند. خواه محمّد شاه باشد، یا وزیر محمّدشاه همه باید اطاعت کنند.
حسینخان که از این جواب خشمگین شد به فرّاشانامر کرد تا آنان را تازیانه بزنند پس از آن هر دو را از شیراز بیرون کرده و به آنهاگفتند: اگر برگردید به عذاب شدید مبتلا شده و به دار آویخته خواهید شد. حسین خان سپس مأمورینیچند از شیراز فرستاد و امر کرد که هر کجا سیّد باب را بیابند، دستگیر کرده تحت الحفظ به دارالحکومه وارد نمایند.
درباره این سایت